GAYLAND

homowy seksualista

"Twarz że w mordę dać" (Perfect)

Ja po prostu mam spory dystans do samego siebie, czego i innym życzę. A co do epilogu - dziś albo jutro (deadline niedziela). Jak skończyć to skończyć. Ale wyjątkowo słaba reakcja (w ogóle na opowiadania w tym dziale, hard core ma statystycznie kilkanaście razy większy odzew licząc per odcinek) zmusza mnie by zrewidować swą politykę odnośnie pisania.

waflobil66

Moim zdaniem nie ma sensu porównywać pod względem komentarzy opowiadań jedno- kilkuodcinkowych [hardcore] do opowiadań, powieści stu i więcej odcinkowych. Masz mnóstwo czytelników, którzy nie tylko tu nie komentują, ale na całym forum nigdy nic nie napisali, ale samo to, że wchodzą tu specjalnie dla Twojego opowiadania to powód do dumy. Tak że proponuję ubrać uśmiech na twarz i tak trzymać.

homowy seksualista

Na razie i tak przerwa bo pisanie jest strasznie odmóżdżające i czasochłonne, tak jak powiedziałem, napisanie jedengo odcinka to praca rzędu dwóch godzin. Taki drobiazg - same notatki do powieści to 3 notesy, łącznie 250 kartek (500 stron).

Przede wszystkim trzeba zrobić korektę, rzuciłem wczoraj w nocy okiem na wersję 1.0 - włos się jeży, tyle błędów. Nawet ostatni odcinek tu jest makabryczny pod tym względem. Ale teraz wszystkie blędy, niejasności, uzupełnienia będa poprawiane tylko w wersji e-bookowej. Szukanie np. dziewiętnastej strony tutaj i wklejanie poprawionego tekstu na forum przy moim kompie i internecie jest koszmarem. Poza tym ze względu na dośc specyficzne markowanie końca znaków w epub wymaga dwóch kliknięć więcej, co czasem wydłuża czas czekania do 5 minut (ergo poprawa sześciu odcinków może zablokować komputer na pół godziny). Kto ma stare egzemplarze Inncyh (te z okresu kiedy powieść miała ok 90 odcinków), wie o czym mówię.

Poza tym rozejrzę się jeszcze po Trujkącie i kilku innych rzeczach zanim zacznę pisać obiecaną drugą część Inncyh. Już podczas ostatnich odcinków czułem coś takiego jak wypalenie językowe - a to czasem strasznie paraliżuje pracę. Zwłaszcza że ja nie mam takiego kontaktu z językiem jak większość z was i to już od wielu lat.

blask12345

jak rozumiem – to był prztyczek w moim kierunku, masz rację. postaram się poprawić w następnych dniach...tylko przypomnij w privie ostatni numerek

homowy seksualista

Ależ nie - ja i tak musze to wswzystko jeszcze raz przeczytać, sporo rzeczy jest do zmiany lub do poprawy, ja zawsze pracuję nad surowym tekstem. Powiem jak przebrnę przez całość, zmiany mogą być również merytoryczne.

homowy seksualista

Piątek, najpiękniejszy dzień tygodnia! Magnus odpuścił sobie obiad w stołówce i wprost ze szkoły pobiegł na przystanek tramwajowy. W trzy godziny musi się uwinąć z tym wszystkim, ani sekundy dłużej. A zostało sporo do zrobienia, przede wszystkim porządek, to co zawsze odkładał na ostatnią chwilę. A później się zacznie kołomyja... Nawet nie wiadomo czy się cieszyć czy płakać. Trzeba gdzieś po drodze zrobić jeszcze zakupy - pomyślał, ładując się do zatłoczonej dwójki. Jakże inaczej to wszystko wyglądało niespełna trzy miesiące po powodzi! Dalej nie miał zaufania do Odry i starał się na bieżąco śledzić komunikaty o stanie wód. To jedyna niedogodność zamieszkania we Wrocławiu.

Początkowo, kiedy rzucił pomysł nauki za granicą a konkretnie w Polsce, Ewa była nastawiona na "nie". Uważała, że teraz, po tym wszystkim co się stało, powinna szczególnie troskliwie zająć się synem, który był w najtrudniejszym - i najgłupszym - momencie rozwoju. O tym rozwiązaniu zaczęła myśleć na poważnie, kiedy pewnego wieczoru syn wrócił z miasta poobijany i posiniaczony. Nigdy nie powiedział co się stało ale Ewa wiedziała. Kilak razy musiała chować przed nim anonimowe listy, wyzywające syna od pedałów, męskich dupodajek a nawet jeszcze gorzej. A najgorsze, że ona była temu wszystkiemu winna. Możliwość zamieszkania w Polsce zaczęła być jakąś alternatywą. Sporo się nachodziła za dobrym liceum, w końcu skorzystała z protekcji Kornela. Magnus został przyjęty jako wolny słuchacz i jednocześnie robił kurs języka polskiego. Nie wiedząc, co to w praktyce oznacza, Magnus zgodził się na to rozwiązanie z entuzjazmem, i nawet nie przeraziły go sterty materiału do nauczenia się. Zwłaszcza, że dostał zgodę na zaliczenie części przedmiotów w języku angielskim ale tylko w pierwszej klasie. W efekcie Magnus biegał od jednej szkoły do drugiej, czasem wyjeżdżając na weekend w Karkonosze.

W ten weekend Karkonosze przyjeżdżają do niego i był to główny powód krzątaniny, zakupów, sprzątania. Już trzy tygodnie nie widział Szymona i, prawdę mówiąc, zaczął już mocno tęsknić, także w ten właściwy dla nich sposób. Jedyne co go martwiło, to fakt, że Szymon ma tym razem przyjechać z matką, na wyraźne żądanie Ewy, która pewnie była już nad terytorium Polski i za kilka godzin, późnym wieczorem, powinna pojawić się również. Był nastawiony na spotkanie intymne i matka mogła im pokrzyżować szyki. Co prawda natura ich związku była już oczywista, tak dla niej jak i dla Teresy, postanowili jednak przy rodzicach zachowywać się przyzwoicie, bez żadnych podtekstów, tak, by wyglądało to na zwykłą przyjaźń.

Gdy już był w domu, nie wiedział, czego się dotknąć - gotowania czy sprzątania. A na dodatek jeszcze dzwonek do drzwi...
- O pani Bronia - ucieszył się otwierając drzwi. - Przepraszam, mieszkanie w burdelu, sprzątam.
Bronisława mówiła po niemiecku więc Magnus musiał zwłaszcza przy niej szlifować polski. Nie zawsze mu to wychodziło, jednak Bronisława miała sporą intuicję i jakimś niepojętym sposobem rozumiała co mówił.
- Magnus, nie pomóc ci w czymś?
- Tak, idziesz do sklepu i kupisz pół kotka, dziękuję - powiedział Magnus.
- Magnus, po polsku mówimy proszę w takiej sytuacji - upomniała go. - Pół kotka to znaczy pół kurczaka?
- O właśnie. Zwierz.
Bronisława uśmiechnęła się. Jak na dwa miesiące i początku od zupełnego zera Magnus rozwijał się językowo z dnia na dzień. Ale pracował nad tym cały sztab: ona, która polubiła go od momentu, kiedy tylko pojawił się w progu, a także Kornel, nauczyciele z liceum i kursu.
- I kup blomster na stół, no... kwiecie. Ma być uroczysty będzie uroczysty. Robert przyjedzie na pociągu?
- Tak, ale wieczorem, dzwonił, że będzie z Miłoszem.
Relacje Magnusa z Robertem były dość skomplikowane. Już od tamtego spotkania na rogu Nauczycielskiej i Szczytnickiej w zalanym mieszkaniu, Robert odkrył w Magnusie błyskotliwy umysł, jednak jego przekorna natura powodowała, że często mówił o to jedno słowo za dużo, zwłaszcza gdy sprawa dotyczyła Szymona. Robert był zdania, że przez Magnusa Szymon będzie mięczakiem, a Szymon był jego oczkiem w głowie. Więc czasem dochodziło do drobnych starć, ale inaczej obaj panowie lubili się bardzo i toczyli zażarte dyskusje po szwedzku, kiedy tylko mieli okazję się spotkać.

Kornel popatrzył na zegarek. Gdzie ten Miłosz? Miał być o w pół czwartej i Kornel wyjątkowo liczył na punktualność polskich kolei. Zanim pojedzie na Okęcie po Ewę, chciałby jeszcze przywitać się w ich jedyny niepowtarzalny sposób. Bo Kornelowi brakowało Miłosza od kiedy wyjechał do Poznania na politechnikę kontynuować studia. We Wrocławiu się nie dało, miałby przechlapane u niektórych wykładowców, których Ryms zdążył przekabacić na swoją stronę i raczej miałby kłopoty z ukończeniem studiów. Dlatego trzeba było kuć żelazo póki gorące. Miłosz, po długich namowach zgodził się przeprowadzić do Poznania i zamieszkał na razie z Robertem. Musi powtarzać rok z uwagi na różnice programowe, ale rok to nie całe studia. Po tym co się stało, Miłosz zrobił się potulny, jakby chciał swoją postawą przeprosić za to co się stało. W każdym razie było im dobrze a Kornel nawet ostatnio musiał przyznać, że chyba jest zakochany. No, dzwonek do drzwi, na który czekał jak na zbawienie... Ale to tylko Gierałt, który przyszedł po marynarkę. Powódź wyrządziła w domu na Głogowczyka większe straty nić przypuszczali pierwotnie i Gierałt dopiero tydzień temu wrócił do siebie, dokładnie kiedy po raz ostatni drzwi zamknęła ekipa remontowa. To chyba najszczęśliwszy dzień dla Kornela od czasu pamiętnej wyprawy łodzią, miał już dość butelek Adama i jego apodyktyczności. Jednak zbyt dużo mu zawdzięczał by go tak po prostu wywalić za drzwi. Tylko w jednym był nieprzejednany - odsyłał go na drzewo, kiedy Adam dopraszał się, oczywiście w zawoalowany sposób, o małą pomoc w "wiesz czym". Jest dorosły, niech załatwia swe problemy inaczej...

- Jesteś cudowny - powiedział Miłosz leżąc plackiem na Kornelu po wyjątkowo długim i namiętnym zwarciu.
- Ty też - Kornel dopiero od niedawna zgodził się przejść na "ty", bo jednak w łóżku teksty, "panie profesorze, pan przesunie tego członka" zaczęły brzmieć niemal kabaretowo. I tak nie mają wspólnych obszarów zawodowych, wszystko jest zupełnie prywatnie.
- Dobra, teraz muszę jechać, Ewa ląduje za dwie godziny, i tak będzie czekać...
- Tylko nie szalej za bardzo na drodze, ten samochód jeszcze jest mój...
Kornel jechał saabem, citroen, który został w warsztacie na Rakowej, strawiła powódź a ubezpieczenie ociągało się w wypłatą, więc Kornel na razie jeździł saabem Miłosza.

- To ja mam w takim razie coś do powiedzenia - powiedziała Ewa, kiedy zakończono kolację. - Jakoś sporo nas się nazbierało, ale to może nawet lepiej.
Ewa mówiła po polsku, Magnus i tak wiedział co ma do powiedzenia, zresztą musiał się mocno gryźć w język aby nie wygadać Szymonowi. Kilka osób podejrzewało co to może być, wiedząc, jak głęboko Ewa zaangażowała się w sprawę.
- Otóż jak niektórzy wiedzą, udało mi się zainteresować przypadkiem Szymona specjalistów z Salagrenska, chyba najlepszej kliniki w Szwecji. Zapoznali się z dokumentację choroby Szymona i są zdania, że nie jest to tak, jak mówią polscy lekarze. To znaczy jest dystrofia, ale zdaje się, że będzie ją można leczyć operacyjnie. Chodzi o operację mózgu. Na razie Szymon przejdzie badania w Goeteborgu...
- Kto za to zapłaci? - westchnęła Teresa, ale była szczęśliwa.
- Kilka osób z nas się złoży, nie są to małe pieniądze ale też nie jakieś miliony... Od ciebie, Teresa, nie wezmę ani grosza, sama wiesz.
Usłyszawszy to, Szymon dostał prawdziwego szału radości. Siedzieli na jednym fotelu z Magnusem, który usiłował go uspokoić.
- Szymon, nie ruchaj się tak, bo spadniesz - powiedział głośno i po polsku. Wszyscy spojrzeli nieco zdziwieni, oczywiście oprócz pani Bronisławy.

arkosek

blask12345

homowy seksualista

@arkosek
Oczywiście można to bylo pociągnąć dalej ale ta scena w wodzie, kiedy dochodzi do wybaczenia, chodziła za mną bardzo dlugo. Jest pochodną innej sceny, mniej więcej w tym samym miejscu, którą widzialem osobiście - kłócące się w wodzie po pas małżeństwo. Nie było to zbyt piękne Sad

@blask12345
Takie rzeczy możliwe byly we Francji a już na pewno w CK Austrii, gdzie tytuł pbowiązywal nawet w związkach małżeńskich.

arkosek

Nie no ja rozumiem, jednak no trochę mi zabrakło właśnie takiej kłótni w tej wodzie i wyjaśnienia sobie tego i owego.

blask12345

może się kiedyś doczekamy części następnych Smile

homowy seksualista

Przyznaję, można to było zrobić bardziej teatralnie. Może roziszę to właśnie w taki sposób w ostatecznej wersji Smile

Dzięki.

waflobil66

Świetnie, właśnie takiego domknięcia potrzebowała (moim skromnym zdaniem) ta opowieść

...a czy Kornel za szybko wybaczył Miłoszowi? Bo ja wiem? W końcu jakiś czas minął od tamtych wydarzeń

homowy seksualista

Wiesz... Aby napisać przekonująco jakąś scenę, chyba trzeba mieć coś we krwi Smile

Uważam, że ludzie fantastycznie się porozumiewają wlaśnie bez rozdzierających scen, bez robienia teatru dramatycznego.

Alwe widzę, jakie są oczekiwania - ludzie lubią mocne uczuciowo i emocjonalnie sceny w literaturze. I ja to przyjąłem do wiadomości.