GAYLAND

homowy seksualista

Od pewnego czasu chodziło mi po głowie napisanie czegoś "weird". Może wyszło, może nie...

Pejzaż za oknem zaczął powoli szarzeć, po jakimś czasie rozmył się zupełnie za sprawą mżawki. Tylko gdzieś daleko świeciły czerwone światła wieży nadawczej na Ślęży. Dodatkowo włączone w wagonie mdłe, żółte światła rozmyły go zupełnie. Marek patrzył w okno automatycznie, to co miał przed oczyma doskonale komponowało się z jego nastrojem.
- Zwariowałem, oszalałem zupełnie - miął w myślach słowa. Najbardziej pragnął, by pociąg nie dojechał do celu. Stanął gdzieś między Strzelinem a Kłodzkiem i już nie ruszył. Albo nie wyjechał z tunelu koło Barda. Wszystko jedno. Jeśli nie pomyślał o katastrofie kolejowej, to tylko z szacunku dla anonimowych współpasażerów. Oni tu nic nie zawinili. Tymczasem pociąg był pospieszny i triumfalnie, lekceważąco mijał kolejne stacyjki. Marek czuł się coraz bardziej zdenerwowany. Niestety, o zapaleniu papierosa mógł tylko pomarzyć. wsadził w usta kawałek wstrętnej, szczypiącej gumy z nikotyną i spłukał pierwszą szczypiącą gorycz colą. Zastanawiał się, czy nie zrejterować. Mógł to jeszcze zrobić w Ziębicach. Z chwilą, gdy postawi nogę na dworcu w Kłodzku, nie będzie odwrotu.

*******************

Zaczęło się niepozornie - niewinny romans z chłopakiem poznanym na internetowym czacie. Polubili się, ale każdy lubił tego drugiego inaczej - Marek zakochał się w Zdziśku bez pamięci, ten zaś cenił przyjaciela, ale wiązać z nim nie zamierzał. Po dwóch gorących nocach przestali zresztą ze sobą sypiać. Zdzisiek stwierdził, że chciał tylko spróbować miłości z facetem, przeszło mu. Każdy poszedł w swoją stronę: Marek dość nieporadnie szukał nowego faceta, Zdzisiek znalazł dziewczynę. Nie od razu, ta właściwa trafiła się za trzecim razem. Był ślub, a jakże, Marek do dziś pamięta, jak się schlał i mało nie zrobił awantury. Oprócz rodziców państwa młodych był chyba jedyną osobą w kościele, która uroniła łzę przy sakramentalnym "tak". To wesele było zresztą dla niego swoistą stypą, stypą po kimś kogo kocha i kto właśnie definitywnie przepada. Po którejś wódce pomyślał nawet, że to gorsze niż śmierć tego drugiego. W ogóle nie powinien być na tym weselu... Najmilszym zaskoczeniem była panna młoda. Joasia okazała się wesołą, rezolutną i ładną dziewczyną. Jeśli to wesele kojarzyło mu się z czymkolwiek pozytywnym, to wyłącznie z przekonaniem, że Zdzisiek dostaje się w dobre ręce.

Po ślubie Zdziśka spotykali się coraz rzadziej, co nie przeszkadzało im przegadać wielu godzin przez telefon. Marek zastanawiał się, kiedy Joasia zajdzie w ciążę. Ale mijały miesiące i cisza, przynajmniej na ten temat. Marek nie łączył rozdrażnienia przyjaciela z niczym, aczkolwiek intuicyjnie wyczuwał, że coś jest nie tak. Przy którejś rozmowie nawet zażartował: To te bociany omijają Nową Rudę? Nie doczekał się jednak odpowiedzi a wprost pytać nie wypadało. Niezależnie od tego jak bliskimi są przyjaciółmi.

Marek wpatrywał się w nieruchomą twarz Zdziśka. Siedzieli w małej poznańskiej knajpce, w jakiejś wnęce. Rozmowa nie kleiła się, jak rzadko. Zawsze mieli sobie tyle do powiedzenia, robili to zwykle bez podchodów, podjazdów, taktyki. Tym razem Marek widział, że Zdzisiek szuka jakiegoś sposobu na rozmowę. Unika spojrzenia prosto w oczy, bezmyślnie miętosi palcami rąbek serwety. W końcu wypalił.
- Marek, czy chciałbyś być ojcem mojego dziecka?
Cisza.
- Mógłbyś powtórzyć pytanie? Bo nie zrozumiałem?
- Czy mógłbyś, no wiesz, zastąpić mnie w procesie prokreacji? Ja nie mogę.
Marek nie odpowiedział od razu. Niezwykłość, a nawet bezczelność tej prośby pozbawiła go mowy na kilkadziesiąt sekund.
- Nie rozumiem. Nie możesz adoptować?
- Nie chcę.
- A z tobą? Jakaś terapia? Operacja? No przecież chyba wiesz co ci jest?
- Odpada.
Cały Zdzisiek, pomyślał Marek. Odpowiedzi niczym kule z karabinu maszynowego. Szybkie, krótkie, ostre, ostateczne.
- No dobrze, ale dlaczego ja?
- Długo myślałem, kto. I nie tylko ja. Brzydki nie jesteś, inteligentny, nie chorujesz. Byłbyś dobrym...
- ... reproduktorem - wpadł mu w słowo Marek. - Nie krępuj się, nazywaj rzeczy po imieniu, znalazłeś buhaja.
Za ostro to zabrzmiało, pomyślał. Zawsze gdy się kłócili, robił wszystko, by go nie stracić. Wiedział jak daleko może się posunąć i czuł, że tym razem zbliża się do granicy. Ale Zdzisiek nie zareagował na niemal jawną zaczepkę.
- Przemyślisz to?
- Nie wiem, jak to sobie wyobrażasz. Wiesz, że ja...
- Wiem. Nie robiłeś tego z kobietą.
- Właśnie.
- Mam ci dać jakieś pornosy jako materiał poglądowy?
- Nie wygłupiaj się. Ja się po prostu nie będę mógł przemóc a co dopiero... No wiesz, nie stanie mi - to ostatnie dodał bardzo cicho i przy okazji rozejrzał się dyskretnie dokoła. Co prawda seks nie był w ich rozmowach tematem tabu, tu jednak nieco się krępował.
- Pomyślałem i o tym.
- To znaczy?
- Szczegóły techniczne omówimy kiedy indziej.
Marek zapalił papierosa i, po pierwszym zaciągnięciu się, ogarnął całą historię bez słów.
- No a Joasia? a ty? Przecież to zdrada?
- Wliczone w koszty. Jaka zdrada? Ani ona się nie będzie angażować emocjonalnie, ani ty... Przeżyję. Poza tym to będzie dla nas więc... Nic nie grozi.
- Aśka wie, że ja jestem homo?
- Nie i nie ma potrzeby jej o tym mówić.
- A jak.... jak ja... no... Nie wiem, jak to powiedzieć. W końcu to dziecko będzie moje.
- Za dobrze cię znam. Nie przewiduję problemów. Oczywiście zobaczysz dzieciaka - jak ci się uda go wyprodukować.
Cynizm? Wyrachowanie? Marek zupełnie nie umiał ocenić tego, co się właśnie stało. Bo że się zgodzi, to było dla niego oczywiste. Kiedyś poprzysiągł sobie, że zrobi wszystko, by Zdzisiek był szczęśliwy. Bo tak po prawdzie, nie odkochał się jeszcze. Jego uczucie przeszło raczej w stan uśpienia i co jakiś czas dawało o sobie znać. W różnej formie. A już na pewno nie odmówił żadnej prośbie Zdziśka i nawet nie zauważał, że nie jest to obustronne.

*******************

- Proszę bilety do kontroli - wyrwał go z zamyślenia gruby, gburowaty głos.
- Mamy jakieś opóźnienie?
- Nie, jedziemy punktualnie, Zaraz będzie Kamieniec i za piętnaście minut Kłodzko. - odpowiedział konduktor, oddał bilet i oddalił się. Marek czuł, jak narasta w nim napięcie. Gdy pociąg ruszył ze skąpo oświetlonej stacji w Kamieńcu, wiedział już, że nie ma odwrotu. Czuł narastającą suchość w gardle. Gdy za oknem zamajaczyły pierwsze światła Kłodzka, pomyślał, że tak naprawdę wszystko mu jedno. Przestał się nawet zastanawiać, kiedy to się stanie, dziś czy jutro.

Zdzisiek czekał na peronie sam. Przywitali się chłodno.
- Gdzie Joasia?
- W domu.
Przez całą drogę na przedmieścia Nowej Rudy nie odzywali się do siebie. Marek obserwował bezmyślnie pasy na drodze i usiłował wyłuskać z ciemności profil Gór Sowich. W każdym innym przypadku poczułby ekscytację, góry lubił a te zwłaszcza. Tu odbył pierwszą samodzielną wycieczkę, tu po raz pierwszy, i ostatni zresztą, zgubił się poważnie na szlaku, miał też skojarzenia bardziej seksualne, tu, w jednym ze schronisk zobaczył nago chłopaka, w którym się wtedy kochał. Miał wtedy chyba piętnaście lat. Wszystko to w tej chwili nie miało jakiegokolwiek znaczenia. Kolejne zakręty przybliżały go coraz bardziej do tego, czego się bał. Zdzisiek nawet nie naciskał, widząc stan Marka.

Weszli do kuchni. Aśka czyniła jakieś przygotowania przy kolacji. Na ich widok uśmiechnęła się i Markowi wydawało się, że to był uśmiech jak najbardziej szczery. Zasiedli przy stole. Rozmawiali o rzeczach zupełnie nieistotnych, główny temat wieczoru w ogóle nie wypłynął. Do kurczaka na ostro i sałatki greckiej popijali wino i Marek czuł, jak alkohol powoli rozlewa mu się falą ciepła po organizmie.
- Dobra, to wy tu sobie panowie gadajcie a ja idę się wykąpać - oznajmiła Aśka i zniknęła za drzwiami.
- Jak to planujesz? - zapytał Marek, gdy usłyszał już zatrzaskiwane drzwi do łazienki.
- Wszystko już jest przygotowane. Aśka się wykąpie i pójdzie na górę. Potem ty się wykąpiesz i przygotujesz a następnie do jej sypialni wejdziesz ty a nie ja. Światło będzie zgaszone. Zero rozmów, zrobisz to co masz i wyjdziesz. Będziesz spać na dole. Ja zresztą też, to chyba byłaby przesada, gdybym ja tam wszedł po tobie.
Ma chłopak resztki przyzwoitości - pomyślał Marek. A głośno powiedział:
- Ale ja... no wiesz, nic. Nic z tego nie będzie. Patrzyłem na nią - podniecenia tyle, co przy obserwowaniu kawałka kamienia.
- I to wziąłem pod uwagę. Poczekajmy tylko aż Aśka wyjdzie z łazienki.

Nastąpiło później niż przewidywał. W tej chwili chciał mieć wszystko za sobą a najlepiej być w pociągu powrotnym.
- Chodź do łazienki.
Gdy wszedł, Zdzisiek napuszczał właśnie wody.
- Rozbieraj się. Wskakuj.
Wypite wino zaszumiało mu w głowie jeszcze raz. Namydlona ręka Zdziśka dotknęła brzucha i zaczęła powoli posuwać się w stronę krocza. Działo się coś, o czym Marek marzył od kilku lat.
- Ładnie, ładnie pęczniejesz.
Marek zauważył, że dla Zdziśka to też nie było obojętne. Już wyciągał rękę, kiedy ten powstrzymał go.
- Nie teraz. Nie kończ tylko - dodał widząc, jak członek przyjaciela coraz silniej reaguje na bodźce.
Gdy Marek wychodził z wanny, był idealnie przygotowany. Dawno już nie miał tak silnego wzwodu. Brakowało mu tylko zakończenia. Zdzisiek szybko wycierał Marka.
- No jazda na górę póki możesz. Sypialnia pierwsze drzwi po lewej, pamiętaj.

Marek był tak oszołomiony, że nawet nie czuł większego strachu. Uchylił drzwi. W pokoju panowała prawie idealna ciemność. Z łatwością ustalił pozycję łóżka. Delikatnymi ruchami położył się i naciągnął kołdrę. Serce waliło mu jak oszalałe, ale mimo zdenerwowania członek nie stracił nic a nic ze swej sztywności. Nie wiedząc co ma robić, zachował się tak jakby był sam na sam z facetem, zlokalizował Aśkę po czym legł na niej. Czuł jak ciepła ręka naprowadza go w odpowiednie miejsce. Pchnął. Za chwilę był w środku. Nawet nie zastanawiał się co dalej, instynktownie robił swoje. I czuł coraz większe podniecenie. I nagle spotkała go niespodzianka. Dziewczyna zaczęła współpracować. Nie była już tym sztywnym klocem, co jeszcze kilkadziesiąt sekund wcześniej. Zaczęła oddychać coraz głębiej. Marek czuł, że jego członek jest w coraz większym potrzasku. Zaczął, wbrew sobie, wbrew przyzwyczajeniom, cieszyć się chwilą. Zaraz będzie koniec...
Ze zdziwieniem skonstatował, że doprowadził ją do orgazmu. Tego się nie spodziewał, tego nie było w planie. Sam też padł bez życia i oddychał łapczywie. Zgodnie z umową, naciągnął majtki i zszedł na dół. Zdzisiek czekał w kuchni.
- I jak? - zapytał z nieco drwiącym uśmiechem.
- Chyba dałem radę.
- Miałeś wytrysk? Reszta się nie liczy.
- Tak. Ale pozwól, że resztę wrażeń zostawię dla siebie.
- Masz prawo... Należy ci się coś ode mnie. Chodź, pójdziemy już spać.
- Aśka nie będzie miała nic przeciw, że śpimy razem?
- Nie, dlaczego? To też zostało ustalone. To znaczy że śpimy.

Nie spali jednak długo. Marek zastanawiał się do jakiego stopnia Zdzisiek spłaca dług wdzięczności a do jakiego sam bawi się znakomicie. Wyglądało to tak, jakby wróciło to, co było kiedyś między nimi najpiękniejszego.

Przy śniadaniu Marek zwrócił uwagę, że Aśka zachowywała się, jakby nic się nie stało, traktowała go dalej życzliwie i serdecznie. Tak samo Zdzisiek. Rozmawiali, dowcipkowali, zasadniczy temat nie istniał. Jednak Marek był przekonany, że coś poszło nie tak. Na razie było to tylko przeczucie, bez żadnych konkretów. Przy pożegnaniu wydawało mu się, że Aśka patrzy na niego jakoś inaczej niż zwykle.
E tam, wydaje mi się - pomyślał. Temat wrócił dopiero w samochodzie.
- Dam ci znać jak się będzie rozwijać. W razie czego powtórzymy operację.
- A jak nie?
- To nie wiem, nie myślałem jeszcze. Ty też o tym za dużo nie myśl. Wiesz co...
- No?
- Chyba będzie mi łatwiej to dziecko zaakceptować. Bo to był pomysł Aśki, nie mój. Ma być dziecko i koniec. Ja tylko chcę utrzymać małżeństwo. Dobrze mi. Ale już było coraz gorzej. Aśka co prawda nie powiedziała mi wprost, ale czułem jej zawód. Mam nadzieję, że teraz wszystko wróci do normy.
- Oby - powiedział bez przekonania Marek i to uczucie towarzyszyło mu podczas drogi powrotnej.

Po miesiącu dostał esemesa, na którego czekał z dużym zdenerwowaniem. A jednak. Będzie ojcem. To znaczy nie będzie nim. Sam nie wiedział, dlaczego tak mocno to przeżywa. Po kilku dniach poczuł nagłą chęć dowiedzenia się, jak czuje się Aśka. Zadzwonił do Zdziśka, który niespecjalnie się zdziwił tym telefonem.
- Wszystko w porządku.
- Na pewno?
- Tak, chyba tak.
- Jak Aśka?
- Chyba normalnie.
- Chyba? - Marek wyczuł niepewność w głosie.
- Nieważne.
Koniec rozmowy. Nie trzeba było zbyt głęboko mysleć by wiedzieć, że coś jest nie tak. Po jakimś czasie postanowił zadzwonić znów. Niestety, Zdzisiek odrzucił połączenie. Na esemesa nie odpowiedział. I tak przez kilka tygodni. Już nie mogło być mowy o braku czasu i innych wymówkach, które Zdzisiek zwykł był stosować często i gęsto.

*******************

Tym razem nikt nie czekał na niego na dworcu w Kłodzku. Dojechawszy, Marek wysłał wiadomość tekstową: "Jestem w Kłodzku, czekam, musimy porozmawiać". Celowo wybrał metodę faktów dokonanych, na rozmowę innym trybem nie miał szans. Telefon zapikał po kilku minutach. "Czekaj na stacji."
Zdzisiek pojawił się po pół godzinie. W takim stanie Marek go jeszcze nie widział. Nawet nie przywitali się. Wsiedli do samochodu. Marek zorientował się, że nie jadą do Nowej Rudy, posuwali się drogą międzynarodową na Kudowę - Słone.
- Gdzie jedziemy?
- Do Dusznik, do Muflona. Udało mi się tam klepnąć noclegi.
- Mów co się dzieje.
- Aśka... - przerwał. Marek nie popędzał go wiedząc, że Zdzisiek pokonuje największą barierę.
- Aśka... zakochała się w tobie.
Marek nie zdziwił się. Coś tam świtało, nie wiedział tylko, jak to nazwać.
- Coś ty jej zrobił? Tam, wtedy?
- Nic ponad to, co było umówione. Sam wiesz, że nie nie znam się na tym. Ale...
- Od tamtego czasu wszystko zaczęło jej przeszkadzać. Seks zwłaszcza. Niby bolała ją głowa. Kiedyś złośliwie zapytałem: Bo Marek miał dłuższego, prawda? o całych pięć centymetrów? A wiesz co ona? Że tak dobrego seksu jeszcze nie miała. Że tęskni za tobą, że ja to...
- Nie mam ochoty tego słuchać. Nie czuję się winny. Chcę tylko wiedzieć jak dziecko.
- Dobrze. Dziecko jest teraz najmniejszym problemem, teraz muszę ratować nasz związek...
- No ja już w tym ci nie pomogę. Najwyżej jeszcze bardziej zaszkodzę.
Jedyne w czym Marek mógł mu pomóc, to w uwolnieniu się z nadmiaru napięcia, gdy już dojechali na miejsce. Przynajmniej to wyszło znakomicie.

Po jakimś czasie Marek dostał esemesa. że sprawa rozwodowa w toku. Pozostaje tylko ustalić, kto będzie się zajmował dzieckiem...

SneakerMan

Moim zdaniem jak najbardziej wyszło. Pomysł dość zaskakujący, ale skoro gnębi mnie ciekawość co będzie dalej, to chyba było dobre

C.D.N.? Liczę na to, że tak.

pisarek666

Wyjść, wyszło, co w Twoim przypadku nie dziwi, jednak sam pomysł na opowiadanie mnie mocno zaskoczył. Czytając przyszła mi na myśl banalna refleksja "Orgazm to potęga". Miłości po pierwszym stosunku nie kupuję, ale odstawienie męża od łóżka tak.

Prosiłeś o zwracanie uwagi na dziwne konstrukcje: "co nie przeszkadzało im przegadać godzin przez telefon". Jest prawidłowo, ale lepiej brzmiałoby z liczebnikiem nieokreślonym "wielu" lub...

Serdecznie pozdrawiam, Piotr

tomeck

Homowy temat niezwykle trudny i nie podejmowany na forum a Tobie idealnie to wyszło i do tego pięknie skomplikowałeś całą sytuację.
Ale komu jak komu ale w Twoim przypadku to wcale nie dziwi jak napisał Pisarek.
Pozdrawiam i nie zapominaj o Nas.

homowy seksualista

No... Milość w takiej sytuacji to może lekka przesada Smile

Co do "dziwności" - już pisząc ten kawałek nagle zdałem sobie sprawę, że ma to coś wspólnego z "Niemoralną propozycją". Wiesz, czasem wydaje mi się, że wszystko już było... A sam fakt "zastępczego ojca" jest jak najbardziej z życia. Ja się tylko zastanowiłem, co może być dalej. Zawsze to lepsze niż in vitro - a już na pewno przyjemniejsze. Zaś co do błędów - ewidentnie wypadło mi słowo i takie rzeczy poprawiaj bez pytania Smile

Pozdrawiam

pisarek666

Homowy mam bardzo ambiwalentne odczucia do tego opowiadania. Z jednej strony cieszę się, że ono powstało i pojawiło się na forum, jednak z drugiej strony jestem wkurzony. Piszesz "Przyjacielską pomoc" a dalej nie ma kolejnego odcinka opowiadania "I znów się spotkamy".
Musiałem napisać, co mnie ugniata!

Serdecznie pozdrawiam, Piotr

homowy seksualista

A niech Cię ugniata Smile

Czasem tak głupio jest, że gdzieś z tyłu czaszki kołacze ci się pomysł, siadasz do komputera z zamiarem napisania czego innego i... dupa. Tamto jest silniejsze, przegryza się i drze o pierwszeństwo. Zwłaszcza, jeśli ma dodatkowy bodziec. Tu ten bodziec wystąpił i jest opisany, ale nie powiem, co to było Smile

Czasem nawet oglądasz jakieś zdjęcie, na przykład kuchni i wyobrażasz sobie, o czym mogą rozmawiać ludzie, którzy siedzą przy stole. I zaczynasz to chwytać. Ponieważ nie jestem zawodowcem, nie wiążą mnie żadne formalne umowy i terminy, piszę to, co mi w danej chwili leży - i tak właśnie powstało opowiadanie "Przyjacielska pomoc". Natomiast pisanie po polsku jest w tej chwili dla mnie ważne o tyle, że generalnie pisze po angielsku i już zaczynam tracić płynność myśli, skojarzeń i gramatyki.

Aha, i jeszcze do SneakerMana. Widzisz, ja jestem w zasadzie wrogiem "dalszych ciągów". Bo wymaga to ogromnego wysiłku jeszcze przed napisaniem pierwszego odcinka, pisząc go musisz mieć generalnie zarys całości. Dlatego, jako urodzony leniwiec Smile

jestem zwolennikiem krótkich form. A w tym przypadku? Łatwo sobie wyobrazić. Tego typu eksperymenty są czasem niebezpieczne a prawie nigdy neutralne dla żadnej ze stron. Może się pobawię w myślenie "co dalej" Smile

Pozdrawiam.

zibi74

"Pozostaje tylko ustalić, kto będzie się zajmował dzieckiem... "

Dowiemy się ?

Ogólnie pomysł ciekawy , przyjemnie się czytało

Pozdrawiam

zibi74

lotosKryś

Haha, dziwaczne

to mało powiedziane, co oczywiście nie znaczy, że mnie się coś nie podobywuje, bo podoba się rzecz jasna. Po za małym wyjątkiem... ten gburowaty głos, jak mi wlazł w głowę, tak przez resztę opowiadania wyleźć nie chciał - jak nic to nie po "polskiemu".
I chociaż jestem za in vitro, taka pomoc mi się bardzo spodobała

(nie żebym była w potrzebie ale wczuwając się w postać Joasi...).

Bimax45

Nic dodać nic ująć do postu "lotosKryś"
Potwierdzam, że rozumowanie kobiet a raczej odczuwanie jest inne niż nasze. Czasami jak się człowiek za dobrze postara w tej robótce między nogami to potem ma się duże problemy i nie mam tu na myśli ciąży. Zwłaszcza, kiedy ma to być tylko jednorazowa przygoda, przynajmniej z punktu widzenia jednej strony, no i potem problem jak to skończyć.
Co do wielkości to mam inne zdanie. Byle by nie wyskakiwał Very Happy

a reszta to już technika i podświadomość o zaspokojeniu partnerki nie tylko siebie.
Z powyższych względów uważam opowiadanie za bardzo ciekawe ale ryzykowne jako temat. Chociaż skończyło się tak jak to było do przewidzenia, życie niestety jest brutalne.

zwykłygość · Adept Dołączył: 10 Mar 2012 Posty: 35 Przeczytał: 0 tematów Skąd: Pń

Rzeczywiście bardzo oryginalny pomysł
Widzę, że raczej dalszej częsci nie będzie
A szkoda:(

Może forumowicze puszczą wodze fantazji i podebatują nad dalszymi możliwościami rozwinięcia się opowiadania?
Od razu zaznaczam, że w żadnym razie nie chcę wchodzić w kompetencje autora:)
Pozdrawiam
Gość